Μ.΄.Α.΄.Τ.΄.Σ.΄.

Μ.΄.Α.΄.Τ.΄.Σ.΄. ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ <

(Ο επί πολλά έτη διευθυντής του Θεοσοφικου Περιοδικού «ΙΛΙΣΟΣ» Κωστής Μελισσαρόπουλος, Θεοσοφιστής καί μασόνος 33ο εξέδωσε τό 1974 τό βιβλίο του: «ΕΠΤΑ ΤΕΚΤΟΝΙΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ εις 18ον» ανάμεσα στίς οποίες καί η ομιλία γιά τόν ΜΑΤΣ, μέ τόν εν επικεφαλίδι τίτλο: «Η έννοια του Μ.Α.Τ.Σ.») «Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ Μ.Α.Τ.Σ. Ποιά είναι η έννοια του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος; Ο Τεκτονισμός αναφέρει εις όλους τούς βαθμούς καί επικαλείται κατά τό άνοιγμα καί τό κλείσιμον των εργασιών του τό όνομα του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Αλλά δέν δίδει εις ουδένα βαθμόν τήν ανάλυσιν της εννοιάς του. Καί πολύ ορθώς. Διότι εάν εδίδετο ενας ορισμός διά τόν Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, ο ορισμός αυτός δέν θά ήτο επιτυχής. Τό απροσδιόριστον δέν είναι δυνατόν νά προσδιορισθεί. Τό ανέκφραστον δέν είναι δυνατόν νά εκφρασθει. Τό απροσμέτρητον δέν είναι δυνατόν νά προσμετρηθεί. Αλλά καί άλλος είναι ο λόγος διά τόν οποιον δέν είναι δυνατόν νά δοθεί από τόν Τεκτονισμόν η εννοια του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Η ανάπτυξις της ο οποιασδήποτε εννοίας θα απηυθύνετο πρός τήν διανοητικήν αντίληψιν των ακροατών. αλλά ο Τεκτονισμός - καί γενικώτερον τά Μυστήρια - δέν απευθύνεται εις τήν διάνοιαν, αλλά εις τήν καρδίαν. Οχι εις τήν σκέψιν, αλλά εις τό ψυχικόν Είναι του ανθρώπου. Συνεπώς δέν ανήκει εις τήν φύσιν του Τεκτονισμού νά αναπτύσει εννοίας, αλλά νά τάς αποβάλει εις τήν αντίληψιν των Μυστών του, διά την τελετουργιαν των Μυήσεων, διά των συμβόλων καί αλληγοριών. Τήν μέθοδον ταύτην είμαι καί εγώ υποχρεωμένος νά ακολούθησω. Δέν πρόκειται, λοιπόν, νά αναπτύξω τήν έννοιαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος, αλλά νά επιστήσω τήν προσοχήν εις τά σημεία των Τυπικων του, τά οποία αναφέρονται εις τήν έννοιαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Καί ο εχων ώτα ακούειν, ακουέτω. Η αληθής έννοια του Μεγάλου Αρχιτέκτονος το Σύμπαντος είναι όπως τό περίφημον «Μυστικόν του Τεκτονισμού». ενδέχεται μερικοί από τούς νεωτέρους νά μή εχουν επιστήσει τήν προσοχήν των εις τό σημείον τούτο. αλλά κατά τά παλαιότερα Τυπικά, εις τόν βαθμόν του Διδασκάλου, «απεκαλύπτετο» τό Μυστικόν του Τεκτονισμού. Η σχετική περικοπή του Τυπικού είναι η ακόλουθη: Ουδείς Τεκτονικός βαθμός διδάσκει η αποκαλύπτει τήν αλήθειαν. Εκαστος Τέκτων σχίζει μόνος του τό παραπέτασμα από τό οποίον κρύπτεται αύτη. Τό μυστικόν του Ελευθεροτεκτονισμού είναι, ως εξ αυτής της φύσεώς του, απαραβίαστον. Διότι ο Τέκτων όστις τό γνωρίζει δέν είναι δυνατόν να τό διέγνωσε μόνος του. Τό ανεκάλυψε φοιτών εις Στοάς σοφών Τεκτόνων, παρατηρών, παραβάλλων, κρίνων. Καί όταν κατορθώσει τις νά τό διάγνωσει, θά τό τηρήσει βεβαίως δι' εαυτόν καί δέν θα τό καταστήσει γνωστόν ούτε εις εκείνον εκ των αδελφών πρός τόν οποιον τρέφει τήν μεγαλυτέραν εμπιστοσύνην. Διότι αφού ούτος δέν ήτο ικανός νά τό εννοήση μόνος του, θα είναι επίσης ανίκανος νά επωφεληθεί αυτού, εάν τό μάθει παρ' άλλου». Αυτά έγγραφον τά παλαιότερα τυπικά του Γ΄ βαθμού. Καί ορθώς έγραφον. Διότι η αλήθεια εις τά Μυστήρια δέν αποκαλύπτεται εις τούς Μύστας, αλλά προσφέρεται εις τήν ανακάλυψίν των. Καί ανήκει εις τούς επιμελείς καί μελετηρούς Μύστας νά τήν ανακαλύψουν, σχίζαντες τό παραπέτασμα, αφου φοιτήσουν εις Στοάς Σοφών Τεκτόνων, παρατηρούντες, παραβάλλοντες, κρίνοντες. Συμβαίνει ο καθένας - καί πρίν μυηθει εις τόν Τεκτονισμόν, αλλά καί αφού μυηθεί - νά έχει σχηματίσει μερικάς αντιλήψεις, μερικάς πεποιθήσεις, σχετικώς μέ τήν έννοιαν του Μεγάλου Αρχιτέ¬κτονος του Σύμπαντος. Ενδέχεται νά είναι στεναί, ενδέχεται νά είναι ευρείαι. Ενδέχεται νά προέρχονται από ανεξέταστον παραδοχήν ξένων αντιλήψεων, ενδέχεται νά είναι προϊόν ιδίας μελέτης καί επεξεργασίας. αλλά η ερευνα δέν μπορει ποτέ νά σταματήσει. Καί η είσοδος εις τό Τεκτονικόν Τάγμα αποτελεί μίαν νέαν ευκαιρίαν, μίαν νέαν αφετηρίαν ερεύνης, οπως καί η αύξησις φωτός εις εκαστον βαθμόν. Εως τόν 4ον βαθμόν του Μυστικου Διδασκάλου ακούομεν οτι «τό λυκαυγές της πρωίας αποδιώκει τά σκότη καί τό φως της ημέρας αρχίζει νά αναφαίνεται». Καί ο Μυστικός Διδάσκαλος ορκίζεται: «Θά συντελέσω εν τω μέτρω των δυνάμεών μου ινα εξαλείψω τά σοφίσματα, ατινα εμποδίζουν τήν ελευθέραν ανάπτυξιν της διανοίας». Συνεπώς δέν είναι δυνατόν νά υπάρχει μεταξύ των Μυστων του Φιλοσοφικου Τεκτονισμου αντίρρησις διά τήν συνεχή ερευναν της εννοίας του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Διότι η εννοια αυτή συνεχως δύναται νά τελειοποιείται καί νά διευρύνεται από τό προσδιορισμένον εως τό απροσμέτρητον, από τό συγκεκριμένον εως τό ανέκφραστον, από τό προσωπικόν εως τό απρόσωπον. Αλλωστε εις τόν βαθμόν του Μυστικού Διδασκάλου διδασκόμεθα «τήν αιωνίαν πάλην της προόδου κατά της αμαθείας, τόν διαρκή αγώνα του φωτός κατά του σκότους, τόν αδιάλειπτον πόλεμον της αληθείας κατά της πλάνης». Επομένως, πρέπει νά είμεθα σύμφωνοι οτι διαρκώς πρέπει νά παλαίωμεν κατά της αμαθείας, κατά του σκότους, κατά της πλάνης, αναζητούντες τήν πρόοδον, τό φως, τήν αλήθειαν, επομένως καί τήν πληρεστέραν έννοιαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος.Ενα τοιούτον αγώνα πρέπει διαρκώς νά διεξάγομεν κατά των σκοτεινών τάσεων του εαυτού μας, εάν πράγματι θέλωμεν νά ατενίσωμεν τό φώς καί τήν αλήθειαν. Η ερευνα, συνεπώς, πρέπει νά είναι συνεχής. Ας ερευνήσωμεν εις τά τυπικά μας διά τήν εννοιαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Ισως ανεύρωμεν σημαντικάς νύξεις, διά νά σχίσωμεν τό παραπέτασμα καί νά προσπελάσίομεν πρός τήν ανακάλυψίν της προσφερόμενης εις τήν ανακάλυψίν μας αποκαλύψεως. Ο Συμβολικός Τεκτονισμός τηρεί σκόπιμον αοριστίαν σχετικώς μέ τήν εννοιαν καί τήν φύσιν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Ευθύς εξ αρχής, από του Α΄ βαθμού, διακηρύσσει οτι αφήνει εις έκαστον τήν ελευθερίαν των δοξασιών του καί ουδέν θέτει όριον εν τη αναζητήσει της αληθείας. Αναγνωρίζει όμως καί διακηρύττει τήν ύπαρξιν του Θεού, τόν οποίον δέν καθορίζει, αλλ' ονομάζει «Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», συνοψίζουν τά πρός Αυτόν καθήκοντα εις τό «Σέβας». Εάν επιστήσωμεν τήν προσοχήν μας εις τήν έννοιαν της λέξως «Αρχιτέκτων», ίσως παρατηρήσωμεν οτι οι αρχιτέκτονες δέν δημιουργούν εκ του μή όντος, αλλά χρησιμοποιούν υπάρχοντα υλικά, διευθετούντες αυτά συμφώνως πρός σχέδιον τό οποίον έχουν καταρτίσει. »Κάποια απόπειρα προσδιορισμού της εννοίας του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος γίνεται εις τό τέλος της τελετης της Μυήσεως, κατά τήν απονομήν ευχαριστιών, όπου ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος ονομάζεται «γόνιμος καί αιωνία πηγή φωτός. Εις τόν Β΄ βαθμόν τό Τυπικόν αναγράφει: «Ο Φωτοβόλος Αστήρ είναι η εικών ήτις υπενθυμίζει εις ημάς τό μυστηριώδες αίτιον τοσούτων θαυμασίων κόσμων». Καί προστίθεται ότι «ο Φωτοβόλος Αστήρ είναι τό σύμβολον της ανεξαρτήτου διανοίας, ήτις είναι απηλλαγμένη προλήψεων καί δεισιδαιμονιών». Εις τόν Γ΄ βαθμόν τό Τυπικόν ομιλεί περί υπάρξεως «δύο μεγάλων καί εις άκρον αντιθέτων αρχών, αίτινες ιθύνουν τόν κόσμον: Τό καλόν καί τό κακόν, τό φως καί τό σκότος». Καί λέγει οτι ο Σολομών «ανήγειρε Ναόν εις δόξαν του Ιεχωβά» καί οτι η Βασίλισσα της Σαβά οδηγήθη «εις τόν μεγαλοπρεπή Ναόν του Πατρός της Φύσεως». Ονομάζεται, λοιπόν, ευστοχώτατα ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος «Πατήρ της φύσεως». Ουδείς άλλος υπαινιγμός γίνεται εις τόν Συμβολικόν Τεκτονισμόν σχετικώς μέ τήν έννοιαν καί τήν φύσιν του «Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος», εις δόξαν του οποίου διεξάγονται ολαι μας αι εργασίαι. Εν τούτοις, πλήν των επισήμων Τυπικών, υπάρχει καί «η πλήρης παράδοσις του Γ΄ βαθμού», η οποία αναφέρει πολλά καί περίεργα. Είμαι υποχρεωμένος νά τά υπενθυμίσω εις εκείνους οι οποιοι τά γνωρίζουν καί νά τά εκθέσω εις εκείνους οι οποιοι τυχόν τά αγνοούν. Καί θά προσπαθήσω νά δώσω τήν ερμηνείαν των. αναφέρει, λοιπόν, η πλήρης παράδοσις του Γ' βαθμου οτι ο Αγγελος του φωτός Εβλίς, τό Πνεύμα του Πυρός, ηράσθη της Ευας, ητις ενέδωσεν εις τόν έρωτά του καί ούτω εγεννήθη ο Κάϊν, απείρως υπέρτερος του Αβελ. Οτι ο Θεός Αδωνάϊ, φθονών τόν Κάϊν διά τό πνεύμα όπερ μετέδωσεν εις αυτόν ο Αγγελος του φωτός Εβλίς, εξώρισε τόν Αδάμ καί τήν Ευαν εκ της Εδέμ. Οτι ο ζηλότυπος ούτος θεός είχε ζυμώσει υλύν διά νά πλάσει τόν Αδάμ καί τώ είχε δώσει ψυχήν δουλικήν. Εφοβείτο δέ τήν ελευθέραν καί ανεξάρτητον ψυχήν του Κάϊν. οτι ο Κάϊν, εξωργισθείς εκ της αδικίας του Αδωνάϊ, εθανάτωσε τόν Αβελ, ο δέ Αδωνάϊ, ο θεός όστις έμελλε νά πνίξει τόσας χιλιάδας ανθρώπων εις τά ύδατα του κατακλυσμού, εχαρακτήρισε τόν φόνον του Αβελ ως έγκλημα ασυγχώρητον. Οτι ο αμνησίκακος απόγονος του Κάϊν Χιράμ, υιός των Πνευμάτων του Πυρός, καταβάλλει ολην του τήν μεγαλοφυίαν καί ενεργητικότητα πρός οικοδόμησιν του Ναού, τόν οποίον η υπερηφάνεια του Σολομώντος ανεγείρει εις τόν αμείλικτον θεόν Αδωνάϊ, του οποίου τό μίσος καταδιώκει από αιώνων τό γένος του Κάϊν. Οτι μετά τήν καταστροφήν της χάλκινης θαλάσσης, ο Χιράμ αγεται από του προγόνου του Τουβαλκάϊν, εν μέσω του πυρός, εις τό κέντρον της γης, εν τη ψυχη του κόσμου, εις τό Βασίλειον του Εβλίς καί του Κάϊν, εκεί όπου παύει η τυραννία του φθονερού Αδωνάϊ καί γεύονται των καρπών του δέντρου της Επιστήμης. Ο Χιράμ εισάγεται εις τό αδυτον του πυρός καί ο Τουβαλκάϊν του εξηγεί τάς αδυναμίας καί τά ταπεινά πάθη του θεού Αδωνάϊ, του μισούντος τό πλάσμα του καί καταδικάσαντος αυτό νά αποθνήσκει, όπως εκδικηθει διά τά ευεργετήματα, τά οποία τά πνεύματα του Πυρός τω επεδαψίλευσαν. Τέλος, ο Τουβαλκάϊν προφητεύει τήν επικράτησιν των απογόνων του Χιράμ, οίτινες θά καθιερώσουν καθ' όλην τήν γήν τήν λατρείαν του Πυρός, καταρρίπτοντες τήν τυραννίαν του Αδωνάϊ. Οσοι διά πρώτην φοράν ακούουν όλα αυτά, θά μέ δικακόσουν διότι μεταχειρίσθην τήν λέξιν «περίεργα». »Ποία ειναι η ερμηνεία αυτών όλων, τά οποία θά ανεστάτωναν κάθε αγαθόν θρησκόληπτον, αν τά ακουε; Κατά τήν ταπεινήν μου γνώμην είναι πρώτον η προσπάθεια νά απαλλαγουν οί Ελεύθεροι Τέκτονες από κάθε φανατισμόν καί θρησκοληψίαν. Είναι η προσπάθεια νά καταστούν πραγματικά Ελεύθεροι εις τήν σκέψιν καί Ανεξάρτητοι από κάθε γνώμην πού είχον σχηματίσει ανεξετάστως, από κάθε προκατάληψιν, από κάθε μισσαλοδοξίαν. Νά μάθουν νά ακούουν ατάραχοι καί τά τελείως αντίθετα από εκείνα τά οποία έως τώρα εγνώριζον. Δεύτερον, είναι η προσπάθεια νά αναθεωρήσουν όσας ιδέας ειχον σχηματίσει από παιδικης ηλικίας, σχετικώς μέ τήν Υπερτάτην δύναμιν ητις διευθύνει τόν κόσμον, Ιδέας τάς οποίας εσχημάτισαν από τήν ανερμήνευτον ανάγνωσιν ενός κατ' εξοχήν συμβολικού καί κρυ-πτογραφικού κειμένου, όπως είναι η Γένεσις. Τρίτον, ειναι η προσπάθεια νά εξαρθεί η ελευθερία της σκέψεως καί συνειδήσεως, η οποία είναι απαραίτητον νά διακρίνει κάθε Ελεύθερον Τέκτονα, καί μάλιστα εις τόν βαθμόν του Διδασκάλου. Είναι επίσης η υπογράμμισις της υπεροχής του πνεύματος απέναντι της υλης, της ανεξικακίας απέναντι της εκδικήσεως, της μεγαλοφροσύνης απέναντι του φθόνου, του δικαίου απέναντι της αδικίας, της ελευθερίας απέναντι της τυραννίας, της ελευθέρας καί ανεπηρεάστου ερεύνης απέναντι της προκαταλήψεως καί της δεισιδαιμονίας. Τοιαυται είναι αι ερμηνείαι τάς οποίας δίδει εις τά Τεκτονικά κείμενα η ταπεινή μου κατανόησις. Αυτά σχετικώς μέ τήν θέσιν τήν οποίαν λαμβάνει ο Συμβολικός Τεκτονισμός ως πρός τήν εννοιαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος

LETTERA DEL GRAN MAESTRO THANOS NIK. CRHISTOPOULOS Στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου 2012, υπό την Σφύρα του Μεγάλου Διδασκάλου.΄. της Μεγάλης Στοάς της Ιταλίας U.΄. M.΄. S.΄. O.΄. I.΄. Φωτεινότατου Αδ.΄. Gian Franco Pilloni 33ο, με τη συμμετοχή και βοήθεια στις εργασίες του Μεγάλου Διδασκάλου.΄. της Μεγάλης Στοάς της Ρουμανίας «ΙΣΤΡΙΑ» Ενδοξοτάτου Αδ.΄. Πέτρου Λιόλιου 33ο, όπως επίσης και με τη συμμετοχή Ελλήνων και Ιταλών Αδελφών.΄., πραγματοποιήθηκε η εγκαθίδρυση της Μεγάλης Στοάς της Αυστηράς Τηρήσεως U.΄. M.΄. S.΄. O.΄. I.΄. και η εγκατάσταση του Αδ.΄. Αθανασίου Νικ. Χριστοπούλου 33ο στη θέση Ενδοξοτάτου Μεγάλου Διδασκάλου.΄. δια την Ελλάδα. Η Ελληνική Μεγάλη Στοά της Αυστηράς Τηρήσεως, εργάζεται στον Σκωτικό Τύπο και υπό την Αυστηρά Τήρηση των Αρχαίων Οροθεσίων και τα Μεγάλα Συντάγματα του 1786. Με την βοήθεια των Αδελφών.΄. του Τάγματος παγκοσμίως και με την απαρέγκλιτη αφοσίωση, ο Τεκτονισμός συνεχίζει την πορεία και το έργο εις τα οποία εξ υπαρχής ετάχθη. Ο Μέγας Διδάσκαλος.΄. Ενδοξότατος Αδ.΄. Αθανάσιος Νικ. Χριστόπουλος 33ο Κ Α Λ Η Π Ο Ρ Ε Ι Α!!!

ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ

Το Malleus Maleficarum (Το Σφυροκόπημα των Μαγισσών) υπήρξε το εγχειρίδιο των σκληρών Ιεροεξεταστών του Μεσαίωνα, όπου γράφηκε κατά την διάρκεια της μαζικής υστερίας ενάντια των «αιρετικών». Αρχικά εκδόθηκε στην Γερμανία το 1486, και γρήγορα μεταφράστηκε και εκδόθηκαν πάμπολλα αντίτυπα στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Αγγλία. Οι επιπτώσεις του εγχειριδίου έγιναν ιδιαίτερα αισθητές στις διάσημες «Δίκες Μαγισσών» της Αμερικής για τουλάχιστον 200 χρόνια. Συγγραφείς του Malleus Maleficarum υπήρξαν δύο Ιεροεξεταστές, ο Χένριχ Κράμμερ και ο Τζάιμς Σπρέντερ, οι οποίοι και εξουσιοδοτήθηκαν από τον Πάπα στις 9 Δεκεμβρίου του 1484 να εκδιώξουν της Μάγισσες από την Βόρεια Γερμανία. Ο πραγματικός όμως σκοπός του Πάπα ήταν να εξολοθρεύσει την Προτεσταντική αντίσταση και να εδραιώσει την απόφαση του Πάπα Αλεξάνδρου IV που είχε γίνει το 1258 σχετικά με τον διωγμό των αιρετικών. Έτσι, το Malleus Maleficarum εξαπλώθηκε σε όλη την Γερμανία, την Αγγλία και την υπόλοιπη Ευρώπη, και τα Καθολικά και τα Προτεσταντικά αστικά δικαστήρια το υιοθέτησαν πολύ σύντομα. Οι πληροφορίες για την δράση και το ιστορικό των Κράμμερ και Σπρέντερ δεν είναι ολοκληρωμένες, γνωρίζουμε όμως ότι και οι δύο υπήρξαν ηγούμενοι Δομινικιανού Τάγματος αλλά παρ’ όλα αυτά, όταν έφτασαν στην Γερμανία με την σφραγίδα του Πάπα, έλαβαν ψυχρότατη υποδοχή, χαρακτηριζόμενοι ως δυσάρεστες προσωπικότητες, και δεν ήταν λίγοι οι Πάστορες που τους εκδίωξαν, επικαλούμενοι εκκλησιαστική επικήρυξη περί Ιεροεξεταστών που υπεξαιρούσαν χρήματα για προσωπικές τους ανέσεις. Και οι δύο άντρες, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ενεπλέκονταν σε πάσης φύσεως παρανομίες. Ο Κράμμερ είχε αρχικά διοριστεί Ιεροεξεταστής το 1474, στις επαρχίες Τύρολο, Βοημία, Σάλσμπουργκ και Μοράβια, όπου με δόλο κατηγορούσε ανθρώπους ως μάγους/μάγισσες και τους βασάνιζε μέχρι θανάτου. Ο Επίσκοπος του Μπρίξτεν ερεύνησε την υπόθεση και τελικά τον εκδίωξε. Και οι δύο άντρες είχαν ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, και ο Κράμμερ το 1485 συνέγραψε ένα σαφές εγχειρίδιο Μαγείας όπου αργότερα περιλήφθηκε στο Malleus Maleficarum. Το Malleus Maleficarum περιείχε οδηγίες για αναγνώριση, ανακρίσεις και βασανισμό των μαγισσών. Οι λεπτομέρειες για τον βασανισμό είναι φρικιαστικές, και αναφέρονται με εντυπωσιακή ψυχρότητα! Προδίδουν επίσης συγγραφέα όπου έχει πειραματιστεί εκτενώς στο ανθρώπινο σώμα, γνωρίζοντας την ανθεκτικότητά του καθώς και το πώς γίνεται να διατηρηθεί ζωντανό και με όλες τους τις αισθήσεις κατά την διάρκεια βασανιστηρίων, ώστε να παρατείνεται όσο το δυνατό περισσότερο το μαρτύριό… (Αποφεύγω να δώσω παραδείγματα πάνω σε αυτό το θέμα, μιας και δεν μπορεί να το αντέξει το στομάχι μου, και είμαι σίγουρη ότι δεν θα μπορέσει να το αντέξει κανένας νοητικά υγιής άνθρωπος). Ο σεξισμός επίσης στο εγχειρίδιο είναι διάχυτος, μιας και ξεκάθαρα αναφέρει ότι παρ’ όλο που και άντρες και γυναίκες μπορούν να γίνουν μάγοι και μάγισσες αντίστοιχα, οι ύποπτες για εξάσκηση της μαγείας είναι οι γυναίκες, επεξηγώντας τον ισχυρισμό ως «…το γυναικείο φύλο ενδιαφέρεται περισσότερο για την σάρκα απ’ ότι το αρσενικό. Η γυναίκα δημιουργήθηκε από το πλευρό άνδρα, επομένως είναι ατελές πλάσμα, ανάπηρο, και δεν ανήκει στο προνομιούχο φύλο το οποίο επέλεξε ο Χριστός να ενσαρκωθεί…» επίσης αναφέρεται ότι «…η μαγεία εξαπλώνεται στις γυναίκες λόγω της διαμάχης και τον φθόνο μεταξύ παντρεμένων και ανύπαντρων γυναικών, το οποίο είναι και χαρακτηριστικό του γυναικείου είδους…». Αν και οι συγγραφείς υποστήριζαν ότι δεν ήταν μισογύνηδες, όλα τους τα έργα είναι διάχυτα με ένα παθολογικό μίσος για τις γυναίκες, και διαβάζοντας το εγχειρίδιο με μάτι ψυχολόγου, αναμφισβήτητα διακρίνουμε τον μισογυνισμό τους, και ειδικότερα διαβάζοντας σε κεφάλαιο περί «της δύναμης των γυναικών να εκμεταλλεύονται και να διαφθείρουν την αγνή φύση του άντρα, με σκοπό την συνουσία». Το Malleus Maleficarum διαχωρίζεται σε τρία μέρη. Σε κάθε ένα από αυτά, θέτονται ερωτήματα τα οποία απαντούνται υποθετικά και αντιφατικά. Στο πρώτο μέρος, αποπειράται να εξηγηθεί πως ο Σατανάς και οι μάγισσές του συνεργάζονται, «με την άδεια του Μεγαλοδύναμου» (!!!) για να επιφέρουν δεινά στους άντρες και σε όλα τα ζώα (!!!), συμπεριλαμβανομένου να τα δελεάζουν σεξουαλικά, να καταστρέφουν την γονιμότητά τους και να μεταμορφώνουν τους άντρες σε ζώα και τα ζώα σε άντρες (!!!). Στο δεύτερος μέρος, αναφέρεται το πώς οι μάγισσες κάνουν μάγια και ξόρκια, και πως μπορεί κανείς να προφυλαχθεί από αυτά. Μεγάλη σημασία δίδεται στην «συμφωνία με τον Διάβολο» και για το πώς υπογράφεται συμβόλαιο με αυτόν. Τονίζεται μάλιστα ιδιαίτερα ότι αν και οι γυναίκες κατέχουν έμφυτα την δύναμη του Σατανά, οι άντρες δεν έχουν καμία τέτοια δύναμη από μόνοι τους, παραμόνο εάν έχουν κάνει συμφωνία με τον Διάβολο (!!!) Οι συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι όλες τις πληροφορίες όσον αφορά το πώς εξασκείται η μαγεία, πως γίνονται τα μάγια, τα ξόρκια και οι «συμφωνίες με το Διάβολο», τις έλαβαν από «ανακρίσεις» μαγισσών. Αυτές οι «ανακρίσεις», ήταν ουσιαστικά τα απάνθρωπα βασανιστήρια και με τα οποία ο Κράμμερ και ο Σπρένγκερ υποχρέωναν τις ανακρινόμενες να υπογράψουν χαρτιά στα οποία αποδέχονταν ότι έκαναν τα όσα αναγράφονταν σε αυτά. Το τρίτο μέρος, έχει να κάνει με την νομική διαδικασία κατηγορίας μαγισσών. Συμπεριλαμβάνει οδηγίες για το πώς θα πρέπει να παίρνεται η κατάθεση, η αποδοχή των εγκλημάτων, η διαδικασία της δίκης και των βασανιστηρίων καθώς και οδηγίες για την ποινή. Μεταξύ των άλλων, αναφέρεται επίσης ότι οι καταθέσεις μαρτύρων οι οποίοι είναι εχθρικοί έναντι των κατηγορουμένων, θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές και να θεωρούνται έγκυρες (!!) Οδηγίες για τα βασανιστήρια δίδονται με ψυχρότητα, όπως ανέφερα και προηγουμένως, και τονίζεται ότι εάν η/ο κατηγορούμενη/ος δεν έχει ομολογήσει μετά από έναν περίπου χρόνο στην φυλακή, είναι κίνητρο για να βασανιστεί. Οπότε, οι ομολογίες κατά την διάρκεια βασανιστηρίων θεωρούνται έγκυρες (!!!) Οι δικαστές δικαιούνται να πουν ψέματα στην/στον κατηγορούμενη/ο, υποσχόμενοι επιείκεια εάν ομολογήσουν (!!!) δικαιολογώντας αυτό ως «για το καλό της κοινωνίας»! Επέτρεπε μερική επιείκεια για ορισμένα εγκλήματα, αλλά τονίζει ιδιαίτερα ότι η θανατική ποινή είναι η επιθυμητή, μιας και όσο περισσότερες μάγισσες θανατωθούν, τόσο το καλλίτερο!! Οι αντιφάσεις στο εγχειρίδιο είναι αναρίθμητες. Από την μια αναφέρει ότι οι μάγισσες έχουν ως μοναδικό σκοπό να βλάψουν την ηθική και τους άντρες, και παρακάτω αναφέρει ότι μονάχα οι μικρόψυχοι και μοχθηροί άνθρωποι κινδυνεύουν από τις μάγισσες… Από την μια τονίζει ότι οι δικαστές που δικάζουν τις μάγισσες είναι απρόσβλητοι από τα μάγια τους, και παρακάτω αναφέρει τρόπους προστασίας των δικαστών από τα μάγια. Ένας από αυτούς τους τρόπους ήταν να κουρεύουν τελείως την μάγισσα μιας και τα μαλλιά της είναι όλη η μαγική της δύναμη (!!!) και να προχωρά ανάποδα και γυμνή, με την πλάτη στον δικαστή ώστε να μην μπορεί να του ρίξει «το μάτι του κακού». Παρ’ όλη την βαναυσότητά του, το Malleus Maleficarum αγαπήθηκε και χρησιμοποιήθηκε πολύ από τους Ιεροεξεταστές. 14 επανεκδόσεις τυπώθηκαν μέχρι το 1520, και άλλες 16 μέχρι το 1669! Έγινε το θεμελιώδες εγχειρίδιο κάθε Ιεροεξεταστή και Δικαστή, και αργότερα συγγραφείς βάσισαν τα έργα τους σε αυτό. Αυτό που τιμήθηκε περισσότερο απ’ όλα, ήταν ότι ταύτιζε την μαγεία με τα αιρετικά (κατά τους Καθολικούς και Προτεστάντες) χριστιανικά δόγματα! Είναι επίσης πραγματικά ελάχιστες οι δίκες κατά τις οποίες η/ο κατηγορούμενη/ος βρέθηκαν αθώοι… αλλά ακόμα και αυτοί, αθωώθηκαν μετά θάνατον… Ακόμα και με την παραμικρή υποψία, άνθρωποι κατηγορούνταν και καταδικάζονταν. Υπάρχουν μαρτυρίες για ανθρώπους που κατηγορήθηκαν, βασανίστηκαν και καταδικάστηκαν επειδή εθεάθησαν να κάνουν βόλτα στο δάσος ή να κόβουν βότανα το βράδυ, να χαϊδεύουν μαύρη γάτα, να μην φορούν σταυρό, να μιλάνε μόνοι τους… Η λίστα της παράνοιας ήταν μακριά, αλλά οι υπ’ αριθμών ένα ύποπτοι, ήταν οι έχοντες κόκκινα μαλλιά… Σήμερα, το Malleus Maleficarum, έχει καταδικαστεί και αποδοκιμαστεί, όχι μόνο από Παγανιστές, αλλά και από Ιερείς όλων των Χριστιανικών δογμάτων όπως και άλλων θρησκειών, ακόμα και από άθεους ή αγνωστικιστές, από επιστήμονες, ψυχολόγους, και γενικά όσους έτυχε να το διαβάσουν, δικαίως χαρακτηρίζοντάς το ως «τερατούργημα διάχυτο από διανοητική διαφθορά» και ως «σοβαρά διαταραγμένη πνευματική κατάσταση, όπου εμφαίνεται ούτε η Χριστιανική φιλανθρωπία ούτε η διδασκαλία της Καινής Διαθήκης, παραμόνο ο νοσηρός φανατισμός και η εγκληματική ψυχασθένεια». Αλλά ακόμα και οι τόσο γλαφυροί χαρακτηρισμοί του, δεν μπορούν να αγγίξουν την φρικαλεότητά του… Το Malleus Maleficarum ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος για την μαζική παράνοια της Ιεράς Εξέτασης του Μεσαίωνα, για τον αποτρόπαιο βασανισμό και την θανάτωση εκατοντάδων ανθρώπων εκείνα τα χρόνια, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά καθώς ακόμα και ζώα ως όργανα του Σατανά… Ακόμα και οι νεκροί δεν ήταν ασφαλείς, μιας και αν υπήρχε υπόνοια ότι υπήρξαν αιρετικοί εν ζωή, ξεθάβονταν, διαμελίζονταν και καίγονταν. Οι περιουσίες «ύποπτων» νεκρών και όλων των κατηγορουμένων κατάσχονταν, ως «αποκτήματα με σατανικά μέσα». Τα ιστορικά στοιχεία αναφέρουν εκατοντάδες οικογένειες όπου έμειναν άστεγες και άπορες λόγω κατηγορίας κάποιου μέλους της οικογένειάς τους, νεκρού ή όχι. Το «περίεργο» όμως είναι ότι όταν καταργήθηκε ο νόμος περί κατάσχεσης της περιουσίας των κατηγορουμένων, το «κυνήγι των μαγισσών» σταμάτησε μέσα σε ελάχιστους μήνες… Τα συμπεράσματα δικά σας…

ΓΡΑΦΟΛΟΓΙΑ

Γραφολογία & Γραφοανάλυση Γράμματα μεγάλα και μικρά, γράμματα στρογγυλά, ‘παιδικά’ και καλλιγραφικά, ευανάγνωστα και μουντζουριασμένα, στραβά και ομοιόμορφα... Κάθε γραφικός χαρακτήρας είναι μοναδικός, όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Κάθε φορά που πιάνουμε το μολύβι στο χέρι μας και γράφουμε στο χαρτί, ακόμα κι αν πρόκειται για την λίστα για ψώνια, αφήνουμε έναν ‘χάρτη’ του χαρακτήρα μας, της ψυχοσύνθεσής μας και του τρόπου σκέψης μας. Κάποιοι άνθρωποι γίνονται ‘ιχνηλάτες’ αυτού του ‘χάρτη’ και μπορούν να μας εντυπωσιάσουν. Αυτοί οι άνθρωποι λέγονται Γραφολόγοι και πρωτοεμφανίστηκαν στην Κίνα πριν από 3.000 χρόνια. Πολύ σύντομα, η λεγόμενη Γραφολογία ή αλλιώς Γραφοανάλυση, κέρδισε το ενδιαφέρον κι άλλων λαών, μα κυρίως των Ρωμαίων, που έδειξαν ξεχωριστή αγάπη σ’ αυτή τη μελέτη. Αν και συχνά η Γραφολογία κατατάσσεται στις μεθόδους μαντείας, στην πραγματικότητα πρόκειται για μέθοδο ψυχανάλυσης και πλέον αναγνωρίζεται ως επιστήμη. Για την σύγχρονη εποχή μας, πατέρας της Γραφολογίας θεωρείται ο Abbe Michon, Γάλλος κληρικός που σε συνεργασία με άλλους κληρικούς μελέτησε την Γραφολογία επί 30 χρόνια και τελικά διατύπωσε τις βασικές αρχές της, την δεκαετία του ’70. Από τότε μέχρι ακόμα και σήμερα η Γραφολογία ‘κερδίζει έδαφος’ μεταξύ των ψυχολόγων, ψυχαναλυτών και νευρολόγων, όντας πλέον μια ολοκληρωμένη επιστήμη, χρήσιμη όχι μονάχα στους γιατρούς αλλά και σε δασκάλους, καθηγητές, σύμβουλους επαγγελματικού προσανατολισμού και εργοδότες, που ολοένα και δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον σ’ αυτήν την επιστήμη. Μέχρι αυτή τη στιγμή, η Γραφολογία αναγνωρίζει τουλάχιστον 300 χαρακτηριστικά του γραφικού χαρακτήρα, από τον συνδυασμό των οποίων μπορεί να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα για την ψυχοσύνθεση του γράφοντα. Αν και απλή στην σύλληψη και σκέψη της, η Γραφολογία απαιτεί χρόνο, παρατηρητικότητα, προσοχή στην λεπτομέρεια και -φυσικά- γνώση, για να μπορέσει να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα για τον κάθε γραφικό χαρακτήρα. Όπως λοιπόν είναι λογικό, είναι μάλλον αδύνατον να γίνει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της Γραφολογίας μέσα σ’ ένα άρθρο. Οπότε, παρουσιάζω εδώ μονάχα τα πρώτα βασικά χαρακτηριστικά, που σαφώς από μόνα τους λίγα μπορούν να μαρτυρήσουν για τον χαρακτήρα του γράφοντα: *** Σημείωση: για καλύτερη αξιολόγηση, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί χαρτί χωρίς γραμμές *** Το μέγεθος των γραμμάτων Τα μεγάλα και καθαρά γράμματα, υποδηλώνουν άνθρωπο εξωστρεφή, κοινωνικό και ίσως με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Τα μικρά γράμματα, υποδηλώνουν άνθρωπο εσωστρεφή, σκεπτικιστή και πιθανότατα λάτρη της γνώσης και των βιβλίων. Εάν είναι και αχνά (δηλαδή με λίγη πίεση) υποδηλώνουν άνθρωπο ντροπαλό και μοναχικό. Η κλίση των γραμμάτων Η κλίση δίνει πληροφορίες για το πως επικοινωνεί ο άνθρωπος με τους υπόλοιπους. Όταν τα γράμματα τείνουν να γείρουν προς τα πίσω, δηλώνουν άνθρωπο ντροπαλό, που διστάζει να εκφραστεί και μάλλον μοναχικό. Δεν αρέσκεται στις συναισθηματικές δεσμεύσεις και εκτιμά την ειλικρίνεια. Όταν τείνουν να γέρνουν μπροστά, δηλώνουν άνθρωπο ισορροπημένο και σταθερό. Όταν είναι σε ευθεία κάθετη θέση, δηλώνουν άνθρωπο κοινωνικό, φιλελεύθερο, αλλά με ανάγκη να τον προσέχουν. Η ένωση των γραμμάτων Όταν τα γράμματα είναι κολλημένα μεταξύ τους (όπως στην καλλιγραφία), δηλώνουν άνθρωπο κοινωνικό και διαχυτικό, που λατρεύει να γνωρίζει κόσμο και να συζητά. Όταν είναι σχεδόν κολλημένα μεταξύ τους, δηλώνουν άνθρωπο ντροπαλό, ιδεαλιστή και ρομαντικό, που όμως δυσκολεύεται να αισθανθεί άνετα με τους ανθρώπους. Όταν τα γράμματα δεν ενώνονται καθόλου, δηλώνουν άνθρωπο του πνεύματος και σχολαστικό, που πάντα σκέφτεται προτού πράξει. Τα κενά μεταξύ των λέξεων Όταν τα κενά είναι ιδιαίτερα μεγάλα, δηλώνουν άνθρωπο ντροπαλό, προσεχτικό και συχνά σκεφτικό. Όταν τα κενά είναι μάλλον στενά, δηλώνουν άνθρωπο ενεργητικό, που αρέσκεται να μιλά πολύ. Όταν τα κενά είναι σχεδόν ανύπαρκτα, δηλώνουν άνθρωπο ανυπόμονο, ενεργητικό, με μπόλικη αυτοπεποίθηση, κοινωνικό αλλά και με τάση να ‘γαντζώνεται’ στους άλλους. Τα κενά μεταξύ των γραμμών Μεγάλα κενά μεταξύ των γραμμών, δηλώνουν άνθρωπο μοναχικό, ανεξάρτητο και ίσως αντικοινωνικό. Δηλώνουν επίσης άνθρωπο που έχει την ικανότητα να ‘βγάζει’ τον εαυτό του από το όποιο πρόβλημα, ώστε να μπορέσει να ‘δει’ την κατάσταση πιο αντικειμενικά και αμερόληπτα. Όταν το κενό μεταξύ των γραμμών είναι τέτοιο, ώστε ίσα-ίσα να μην αγγίζονται τα πάνω γράμματα με τα κάτω, δηλώνει άνθρωπο φλύαρο και ίσως σπάταλο. Όταν το κενό μεταξύ των γραμμών είναι τέτοιο, ώστε μόλις που αγγίζονται τα πάνω ‘χαμηλά’ γράμματα (όπως το ‘γ’ και το ‘ρ’) με τα κάτω ‘ψηλά’ γράμματα (‘β’, ‘δ’, ‘ζ’, ‘λ’, ‘ξ’), δηλώνει άνθρωπο οργανωτικό με ‘τάξη’ στις σκέψεις του. Όταν το κενό είναι υπερβολικά στενό, με αποτέλεσμα σε σημεία-σημεία να μπλέκεται η μια γραμμή με την επόμενη, υποδηλώνει άνθρωπο με χαλαρή αυτοπειθαρχία, που παθιάζεται εύκολα. Η «κίνηση» των γραμμών Όταν οι γραμμές τείνουν προς τα πάνω, δηλώνουν άνθρωπο αισιόδοξο, ενεργητικό και με αυτοπεποίθηση. Όταν τείνουν προς τα κάτω, δηλώνουν άνθρωπο σταθερό, προσεχτικό και αποφασιστικό, μα ίσως και επιφυλακτικό. Όταν είναι μάλλον ευθείες, δηλώνουν άνθρωπο πεσιμιστή, με έλλειψη αυτοπεποίθησης. Το ύψος των γραμμάτων Η γραφή χωρίζεται σε 3 ‘ζώνες’ : Α) Την κεντρική ζώνη, που μπορεί να δώσει πληροφορίες για τις σκέψεις καθημερινότητας του γράφοντα και το πως συναναστρέφεται με τους άλλους. Σχετίζεται με την λογική και την επικοινωνία. Β) Την άνω ζώνη, που μπορεί να δώσει πληροφορίες για την αντίληψη του γράφοντα, τις ικανότητές του, τα ταλέντα του και γενικότερα τον συνειδητό νου του. Σχετίζεται επίσης με τον πνευματισμό, την θρησκεία, την φαντασία και την φιλοσοφία. Γ) Την κάτω ζώνη, που μπορεί να δώσει πληροφορίες για το υποσυνείδητο του γράφοντα. Σχετίζεται με τα βασικά, φυσικά και πρωτόγονα ένστικτα και με το πόση επιρροή έχουν στην ψυχοσύνθεση του γράφοντα. Όταν η κεντρική ζώνη (δηλαδή τα ‘μέσα’ γράμματα: ‘α’, ‘ε’, ‘η’, ‘θ’, ‘ι’, ‘κ’, ‘ν’, ‘ο’, ‘π’, ‘σ’, ‘τ’, ‘ω’) καταλαμβάνει τον μεγαλύτερο χώρο, δηλώνει άνθρωπο υλιστή, που τείνει στην υπερβολή και ίσως εγωκεντρικό. Όταν η άνω ζώνη (δηλαδή τα ‘ψηλά’ γράμματα: ‘β’, ‘δ’, ‘ζ’, ‘λ’, ‘ξ’) καταλαμβάνει το μεγαλύτερο χώρο, δηλώνει άνθρωπο αισιόδοξο, φιλόδοξο, ιδεαλιστή, με γενικά καλή διαίσθηση. Επίσης, όταν τα ‘ψηλά’ γράμματα είναι υπερβολικά μεγαλύτερα από τα υπόλοιπα γράμματα, υποδηλώνουν άνθρωπο που ίσως οι στόχοι και φιλοδοξίες του είναι σχεδόν ακατόρθωτες. Όταν η κάτω ζώνη (δηλαδή τα ‘χαμηλά’ γράμματα: ‘γ’, ‘μ’, ‘ρ’, ‘φ’, ‘χ’, ‘ψ’) καταλαμβάνει το μεγαλύτερο χώρο, δηλώνει άνθρωπο εγωκεντρικό, με τάσεις να γίνεται καταπιεστικός. Η «ένταση» των γραμμάτων Όταν να γράμματα δεν έχουν πολλή ένταση (δηλαδή δεν πιέζει ο γράφων πολύ το στυλό/μολύβι), δηλώνουν άνθρωπο ευαίσθητο, μετριόφρων, φιλάνθρωπο, εκλεπτυσμένο και πνευματιστή. Δεν αποκλείεται όμως παράλληλα να είναι αυστηρός κριτής, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους. Όταν τα γράμματα έχουν μέτρια ένταση, δηλώνουν άνθρωπο δυναμικό, σταθερό, αυστηρό και ίσως πεισματάρη. Όταν τα γράμματα έχουν πολλή ένταση, δηλώνουν άνθρωπο που ξέρει καλά να ελίσσεται και να προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση, που έχει έντονο αίσθημα ευθύνης και δεν φοβάται τις δεσμεύσεις. Εάν η ένταση είναι υπερβολική, υποδηλώνει άνθρωπο που αντιδρά συνήθως αυθόρμητα και έντονα. Δεν δέχεται καλά την κριτική και πιθανότατα είναι αρκετά οξύθυμος και κυκλοθυμικός. Διάταξη στην σελίδα Όταν το κενό στην αριστερή μεριά της σελίδας είναι ιδιαίτερα μεγάλο, υποδηλώνει άνθρωπο που αρέσκεται να κοιτά προς το μέλλον, όχι το παρελθόν. Μεγάλο κενό στην δεξιά μεριά της σελίδας, υποδηλώνει άνθρωπο που ίσως φοβάται το μέλλον και γενικότερα το άγνωστο. Στενό κενό στην αριστερή μεριά της σελίδας, υποδηλώνει άνθρωπο προσεχτικό, που ενοχλείται όταν πιέζεται να ξεκινήσει κάτι χωρίς να είναι έτοιμος. Στενό κενό στην δεξιά μεριά της σελίδας, υποδηλώνει άνθρωπο ανυπόμονο και ανήσυχο. ~*~*~ Κάποια άλλα γενικά χαρακτηριστικά: Ένας φιλικός άνθρωπος, γράφει με απαλές καμπύλες στα γράμματά του και με ελαφριά κλίση. Ο ειλικρινής, γράφει με μεγάλα στρογγυλά και ομοιόμορφα γράμματα, σε ευθεία γραμμή. Ο φιλότιμος, γράφει με στρογγυλά γράμματα και τονίζει τα σημεία στίξης -σημάδι ανθρώπου με προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο οικονόμος, γράφει προσεχτικά και ομοιόμορφα, με ελαφριά κλίση στις γραμμές και χωρίς να τονίζει τα κεφαλαία. Ο γενναιόδωρος, γράφει ευρύχωρα και καθαρά, ξεχωρίζοντας έντονα τα μεγάλα γράμματα και τα κεφαλαία από τα υπόλοιπα γράμματα. Ο ταπεινός, γράφει με μικρά, απλά και ομοιόμορφα γράμματα, ενώ οι γραμμές τείνουν να κάνουν ζικ-ζακ. Ο μελαγχολικός, ξεχωρίζει από την έντονη κλίση των γραμμάτων του. Η πίεση είναι στην αρχή σταθερή, αλλά σιγά-σιγά χάνεται. Τα σημεία στίξης είναι αρχικά έντονα, αλλά καθώς προχωρά το γραπτό, τείνουν να εξαφανίζονται. Ο υπερήφανος, ξεχωρίζει από τα μεγάλα του γράμματα, με τα τονισμένα κεφαλαία, ενώ το τελευταίο γράμμα κάθε λέξης, φαίνεται να είναι πιο έντονο από τα υπόλοιπα. Ο καλλιτέχνης, γράφει καλλιγραφικά και το μέγεθος των γραμμάτων τείνει να μικραίνει καθώς προχωρά το γραπτό. Ο αλτρουιστής, γράφει με έντονη κλίση και πίεση. Τα γράμματα είναι στρόγγυλα και τα κεφαλαία σχεδόν καλλιγραφικά. Ο διακριτικός, γράφει μικρά γράμματα, με ελαφριά πίεση και οι γραμμές τείνουν προς τα πάνω. Τα γράμματα τείνουν να έχουν αρκετές σπείρες και καμπύλες, αλλά το τελευταίο γράμμα κάθε λέξης είναι μάλλον σεμνό και περιορισμένο. Ο αλαζόνας, τονίζει υπερβολικά τα κεφαλαία γράμματα και συνήθως η υπογραφή του είναι μεγάλη και πολύπλοκη, καταλήγοντας σε περιττές ‘διακοσμήσεις’ με κάμπυλες γραμμές. Όλο και περισσότεροι εργοδότες σήμερα δείχνουν ενδιαφέρον για την Γραφολογία, μιας και πρόκειται για ένα ιδιαίτερα χρήσιμο ‘εργαλείο’ στην αξιολόγηση των πιθανών μελλοντικών υπαλλήλων τους. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δώσετε συνέντευξη για εργασιακή συνεργασία και σας ζητηθεί να γράψετε κάτι χειρόγραφο (που για την εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι μάλλον παράδοξο), να είστε σίγουροι ότι ο λόγος είναι για να σας αξιολογήσουν και μέσω της Γραφολογιας Συμβολική Γραφοανάλυση Τις τελευταίες δεκαετίες, ένα ‘παρακλάδι’ της Γραφολογίας έχει αρχίσει να ανθίζει, η λεγόμενη Συμβολική Γραφοανάλυση, που σχετίζεται άμεσα με την υγεία του γράφοντα. Κατ’ αυτήν την Γραφοανάλυση, τα οποιαδήποτε σοβαρά προβλήματα υγείας του ατόμου αποτυπώνονται με συμβολισμούς στον γραφικό του χαρακτήρα. Βασίζεται κυρίως στους σχηματισμούς της κάτω ζώνης γραφής, μιας και αυτή είναι που συνδέεται με το υποσυνείδητο κι επομένως αυθόρμητα αποτυπώνει το οποιοδήποτε πρόβλημα στην ψυχική ή/και σωματική υγεία του γράφοντα. Αν και μέχρι στιγμής οι αποδείξεις για την εγκυρότητά της είναι συζητήσιμες, το ενδιαφέρον των Γραφολόγων δεν είναι ψυχρό για την Συμβολική Γραφοανάλυση, την οποία αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό μεν, αλλά δεν απορρίπτουν. Ειδικά με τις πρόσφατες αποδείξεις της επιστήμης για την άμεση σχέση νου-σώματος/ψυχολογίας-υγείας (κάτι ήδη γνωστό προ αρκετών χιλιετιών μα μόλις πρόσφατα αποδείξιμο), δεν μπορεί ν’ αποκλεισθεί η αυθόρμητη (υποσυνείδητη) συμβολική αποτύπωση προβλημάτων υγείας, μέσω του γραφικού χαρακτήρα. Ποιός ξέρει... ίσως σε μερικά χρόνια να προστεθεί στην λίστα μεθόδων πρόληψης και η Γραφοανάλυση. ________________________________________________ Πηγές Πληροφοριών: «Handwriting Analysis for Employment», by Oliver Villaverde «Graphology - Unleash your inner personality», by Nilesh Gore «Graphology», by Elaine Quigley BA Hons., MBIG Dip www.keithrosario.com - keith rosario, consultant graphologist www.thegraphologysite.co.uk/ info.htm www.myhandwriting.com