Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ: Μια μυστική χειρονομία

ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ: Μια μυστική χειρονομία: "Από μικρό παιδί με απασχολούσε για πιο λόγο ο Μ. Ναπολέοντας εμφανίζονταν στα πορτρέτα του με το χέρι στο σημείο της καρδιάς. Είχα και έχω ..."

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Ενα λαθος...

ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
Προτού ανοίξει η "στοά" για την τελετουργία, τα μέλη της βεβαιώνονται ότι στο
δωμάτιο όπου θα γίνει η συνάντηση είναι ασφαλές και προφυλαγμένο από τα
περίεργα βλέμματα, όσων δεν ανήκουν στη στοά. Για τον λόγο αυτό, οι
περισσότερες στοές βρίσκονται τουλάχιστον σε δεύτερους ορόφους, ώστε να
μην ακούγονται τα όσα λένε και να μην τους βλέπουν, Ο αρχηγός της στοάς,
γνωστός σαν "Σεβαστός Διδάσκαλος" ανοίγει τη συνάντηση, επιδεικνύοντας
αυτό που είναι γνωστό σαν τιμωρία αθέτησης τον όρκου (ονομάζεται έτσι,
διότι με τη διαδικασία αυτή προειδοποιεί το δόκιμο μέλος, για τις συνέπειες
που θα έχει, σε περίπτωση αθέτησης του όρκου). Ο σεβαστός Διδάσκαλος
κάνει τα εξής:
Σέρνει το δεξί τον χέρι κατά μήκος τον λάρυγγα τον, το χέρι τον το έχει
ανοικτό και ο αντίχειρας βρίσκεται δίπλα στο λάρυγ γα τον, και το
κατεβάζει προς τα κάτω. Αυτό ονομάζεται σαν το ποινικό σύμβολο του
Εισερχόμενον Μαθητευόμενου Μασόνου (Δοκίμου) και υποδηλώνει την
τιμωρία σε περίπτωση αθέτησης του όρκου.
Οι υπόλοιπες φωτογραφίες υπάρχουν στη συνέχεια του άρθρου-πατήστε
"διαβάστε περισσότερα".
ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
Στον τρίτο βαθμό ή βαθμό του Διδασκάλου Μασόνου, ο υποψήφιος μπαίνει
στη στοά με τη κωδική λέξη "Τουβαλκαϊν". Η λέξη αυτή είναι το όνομα του γιου
του Λαμέχ, απογόνου του Αγγέλου του Φωτός Εβλις και σημαίνει ''δεσποτεία
επι του κόσμου". ΙΙροτού δώσει τον όρκο και μετά την άφθονη συμβολική
τελετουργία, ο Σεβάσμιος αναφέρει τον θάνατο σε κάποιο σημείο σαν "την
ασημένια χοροή που χαλάρωσε ή την χρυσή κούπα που έσπασε..."
Τώρα θα αναφερθούμε στους όρκους αυτού του βαθμού. Στον όρκο του
τρίτου βαθμού βλέπουμε μερικές ύπουλες αξιοσημείωτες ωστόσο,
παρεκλίσεις από τα όσα διδάσκει ο Χριστιανισμός. Ο όρκος είναι
μακροσκελής, ένα μέρος του αναφέρει:
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα βλάψω αυτή τη στοά. ούτε ένα αδελφό τον
βαθμού αυτού ούτε θα ανεχθώ προδοσία -του μπορεί να γίνει από άλλους και
αν είναι στη δύναμη μου θα το αποτρέψω.
ΙΙαρατηρήστε ότι ορκίζονται να μην εξαπατήσουν ποτέ ένα αδελφό Μασόνο,
ενώ δεν γίνεται καμμιά αναφορά για τους υπόλοιπους ανθρωπους.
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα καλολογήσω ποτέ ένα αδελφό Διδάσκαλο
Μασόνο, ούτε πίσω από την πλάτη του ούτε μπροστά τον, αντίθετα θα τον
ειδοποιήσω για όλους τους κινδύ νους, αν είναι στη δύναμη μου.
Αν και οι Μασόνοι δηλώνουν ότι δέν προσπαθούν να προσηλυτί σουν, είναι
φανερό ότι επιθυμούν την ένταξη στην Μασονία, ατόμων που κατέχουν
σημαντικές θέσεις στη κρατική μηχανή ενός έθνους.Έτσι πολλοί Μασόνοι που
διαπράττουν κάποια παρανομία, σχεδόν όλοι απαλάσσονται από την ποινική
καταδίωξη από τους αδελφούς Μασόνους, που βρίσκονται σε δικαστικές
θέσεις. Οι Μασόνοι που είναι δικαστές, έχουν προωθηθεί από την Στοά στους
υψηλότερους βαθμούς με τα χύτατο ρυθμό, με σκοπό από τη θέση τους να
προστατεύουν και να αθω ώνουν τους τυχόν κατηγορούμενους αδελφούς
Μασόνους, που με ειδικά σημεία έπαιρναν το μήνυμα ότι είναι αδελφοί
Μασόνοι.
Επιπλέον, υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι θα υπακούω πάντα σε όλα τα
σύμβολα και διαταγές, που θα μου δίνονται, στέλνονται ή παραδίνονται, από
το χέρι ενός αδελφού Διδασκάλου, ή από το συμβούλιο μιας νόμιμα
σχηματισμένης στοάς.
Ακόμα υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι τα μυστικά ενός Διδασκάλου Μασόνου,
που μου δίνονται για να τα μεταχειριστώ σαν μυστικά και γνωρίζοντας ότι
πρέπει να είναι μυστικά, θα τα διαφυλλάξω και θα τάχω τόσο ασφαλή και
απαραβίαστα στην καρ διά μου, όσο είναι και στη δική του, όταν μου τα
εμπιστεύεται, εκτός και αν πρόκειται για μυστικά που αφορούν προδοσία ή
φόνο, που τότε αφήνεται στην δική μου κρίση.
Με άλλα λόγια, αν ένας Διδάσκαλος Μασόνος, ομολογήσει σε κάποιον άλλο
αδελφό του ότι σκότωσε κάποιον ή ότι πρόκειται να εκτελέσει μια προδοτική
πράξη εναντίον της χώρας του και του ζητήσει να το κρατήσει μυστικό, τότε ο
όρκος δεν τον υποχρεώνει να το πληροφορήσει στις αρχές, αλλά του
επιτρέπει να πράξουν ανάλογα με την κρίση τους. Αφ'ότου, ο μυημένος φτάσει
στο βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, η επιλογή αυτή -αν θα μαρτυρήσει τέτοιου
είδους μυστικό- ουσιαστικά δεν υπάρχει γιατί η Τάξη απαιτεί αυστηρή
πειθαρχία στους ανωτέρους. Ο Αιδεσιμώτατος C.G. Finney έγραψε το 1869
"Ο Ελευθεροτεκτονισμός γίνεται όλο και χειρότερος, καθώς προχωρεί κανείς
από τους χαμηλώτερους προς τους ανώτερους βαθμούς".
Ο όρκος που δίνεται, όσον αφορά την τιμωρία που θα υποστεί ένας μύστης
του τρίτου βαθμού, σε περίπτωση αθέτησης της υπόσχεσης του, είναι ο εξής:
Δεσμεύω τον εαυτό μου να υποστεί τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί το
σώμα μου στη μέση και να χωριστεί σε Βόρειο και Νότιο κομμάτι, τα σωθικά
μου να καούν και η στάχτη τους να σκορπιστεί στους τέσσερεις ανέμους, ώστε
να μην μείνει το παραμικρό ίχνος από μένα που θα με θυμίζει στους αδελφούς
μου, αν φανώ τόσο πρόστυχος και άθλιος, αν ποτέ παραβιάσω οποιοδήποτε
μέρος τον ιερού όρκου που δίνω σαν Διδάσκαλος Μασόνος. Θέε, βοήθησε με
και κράτησε με δυνατόν να τα καταφέρω.
Στην συνέχεια δείχνουν στον υποψήφιο το "Μεγάλο Σημείο του Κινδύνου".
Το σημείο δίνεται με την ανύψωση και των δυο χεριών έτσι ώστε τα μπράτσα
να εκταθούν κάθετα προς το σώμα, σχηματίζοντας μια γωνία 90 μοιρών με
τους αγκώνες έτσι ώστε οι παλάμες να κατευθύνο νται ευθεία προς τα πάνω.
Οι λέξεις που συνοδεύουν αυτή τη συμβολική κίνηση, που χρησιμοποιείται σε
περίπτωση κινδύνου, είναι: "Ω! Κύριε, θεέ μου! Δεν υπάρχει καθόλου βοήθεια
για τον γιό της χήρας;" Καθώς ακούγονται από τα χείλια του υποψήφιου οι
τελευταίες λέξεις, πέφτουν τα χέρια του, "με τέτοιο τρόπο που να δείχνει
ιεροπρέπεια".
Αυτός υποτίθεται ότι είναι ο συμβολισμός που έγινε και οι λέξεις που
ειπώθηκαν από τον Χίραμ Αμπιφ -τον κύριο οικοδόμο του ναού του
Σολομώντα, που εθεωρείτο σαν ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος Μασόνος όλων
των εποχών, λίγο πριν δολοφονηθεί από τους δόκιμους Μασόνους γνωστούς
σαν Jwes, που προσπάθησαν να τον εξαναγκάσουν να αποκαλύψει τη
τοποθεσία όπου βρισκόταν ο ιερός θησαυρός του Ενόχ, που είχε ανακαλυφθεί
τυχαία κατά τη διάρκεια ανασκαφών που έγιναν στον Ναό. Ο θησαυρός
αποτελείτο από:
Χρυσά και ορειχάλκινα πιάτα, με Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά, που έλεγαν την
ιστορία του κόσμου και τα αρχαία μυστήρια του Θεού, που ο Ενόχ τα
διατήρησε τοποθετώντας τα σε ένα μέρος στο λόφο...Ο Ενόχ έθαψε τη
μυστική αναφορά, για να την διαφυλάξει, λίγο πριν από την μεγάλη
καταστροφή (τον Κατακλυσμό) προβλέποντας ότι, μετά τον κατακλυσμό ένας
απόγονος Ισραηλι τών θα ανακάλυπτε τον θαμμένο ιερό θησαυρό.
Η Μασονία είναι γεμάτη από αναφορές στον "γιό της χήρας". Η έκ φραση αυτή
χρονολογείται από την εποχή του Αιγυπτιακού αποκρυφισμού Η χήρα είναι η
Αιγυπτιακή θεά Ισιδα, που χήρεψε μετά το θάνατο του συζύγου της Όσιρι.
Στην κίνηση που συμβολίζει την τιμωρία στον τρίτο βαθμό, τοποθετείται το δεξί
χέρι στην αριστερή πλευρά του σώματος στην περιοχή των σπλάχνων με την
παλάμη ανοικτή και τον αντίχειρα δίπλα στην κοιλιά, έτσι που το χέρι να
κινείται κατά μήκος της κοιλίας. Η όλη κίνηση γίνεται πολύ γρήγορα. Ο
συμβολισμός αυτός παριστάνει την τιμωρία που προβλέπεται στον όρκο που
δίνουν: Να κοπεί το σώμα τους στα δυο.

Ο αναγνωριστικός χαιρετισμός γίνεται πιέζοντας τον αντίχειρα ανάμεσα στις
αρθρώσεις του δεύτερου και του τρίτου δακτύλου, στο σημείο όπου




 .............

Νέας Υόρκης, αλλά ο εκδότης σώθηκε επειδή έξαλ λοι πολίτες της Μπατάβια
καταδίωξαν τους απαγωγείς. Ο Μόργκαν δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός και οι
Μασόνοι προκάλεσαν τόση μεγάλη σύγχυση, που ήταν αδύνατο να
εξυχνιασθεί το γεγονός.
Οι δικαστές ήταν εντελώς ανίκανοι να προχωρήσουν εναντίον της πλατιά
διαδεδομένης συνωμοσίας, που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους
Μασόνους...Φάνηκε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους δικαστές,
τους σερίφηδες, τους μάρτυρες ή τους ενόρκους.
Οι Μασόνοι...δημοσίευσαν δυο πλαστές εκδόσεις έργων του Μόργκαν και τις
κυκλοφόρησαν σαν αυθεντικές εκδόσεις που τις είχε κάνει τάχα ο ίδιος ο
Μόργκαν. Οι εκδόσεις αυτές έγιναν για να εξαπατηθούν οι Μασόνοι, που δεν
είχαν δεί ποτέ το βιβλίο του είχαν όμως επιρρεάσει την Αμερικάνικη Μασονία.
Το 1826, όταν ο Μόργκαν εξέδωσε το βιβλίο του, υπολογιζόταν ότι υπήρχαν
στην Αμερική 50. 000 Ελευθεροτέκτονες. Λέγεται ότι, εξαιτίας τον βιβλίου,
45.000 από αυτους εγκατέλειψαν τη Μασονία και έκλεισαν 2.000 στοές. Ο
συγγραφέας William J. Whalen, γράφοντας το 1958 εξήγησε:
Σαν συνέπεια του σκανδάλου ήταν η δημιουργία του αντι Μασονικού
κόμματος. Κέρδισαν 128.000 ψήφους στις εκλογές τον 1830 και κατέβασε τον
Βερμόντ στις προεδρικές εκλογές τον 1832. Ο Ρόντ Αϊλαντ και ο Βερμόντ
πέρασαν νόμους εναντίον των όρκων αίματος των Μασόνων. Χιλιάδες
Μασόνοι έκαψαν τους μανδύες τους. Σε μερικά χρόνια, τα μέλη των στοών της
Νέας Υόρκης έπεσαν από 30.000 σε 300, άμεση συνέπεια του περιστατικού
του Μόργκαν.
William T. Still
Απ

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ: Διατεκτονική Συνάντηση ΤΩΡΑ

ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ: Διατεκτονική Συνάντηση ΤΩΡΑ: "Τις τελευταίες ημέρες η Ελλάδα βράζει. Μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά των μέτρων λιτότητας και του μνημονίου πραγματοποιούν..."

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Φιλική Eταιρεία, το «επαναστατικό κόμμα» της Aνεξαρτησίας -Επιρροή από τον Ευρωπαϊκό φιλελεύθερο μασονισμό

Γραφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης
Περίπου έναν αιώνα μετά την Eπανάσταση του ’21 ένας άλλος φανατικός επαναστάτης και ιδιοφυής τεχνοκράτης και θεωρητικός της Eπανάστασης, ο Bλαντιμίρ Iλιτς Λένιν, διατύπωνε το ακόλουθο αξίωμα: Δεν υπάρχει Eπανάσταση χωρίς επαναστατική κοινωνική τάξη, επαναστατική θεωρία και επαναστατικό πολιτικό κόμμα.
Δεν είναι βέβαιο αν είχε στο νου του την Eλληνική Eπανάσταση. Oπωσδήποτε όμως είχε στο νου του τη Mεγάλη Γαλλική Eπανάσταση του 1789. Tης οποίας προϋπήρξε επαναστατική τάξη, η λεγόμενη Tρίτη Tάξη, που εξαρτούσε τα συμφέροντά της και το μέλλον της από την επικείμενη επαναστατική μεταβολή.
Προϋπήρξε μακροχρόνια, περίπου, επί μισόν αιώνα, και μεγαλειώδης επεξεργασία επαναστατικής θεωρίας, η οποία, λίγους μόνο μήνες πριν από τη μεγάλη έκρηξη του 1789 συμπυκνώθηκε από τον αβά Σεγιές σε μια μπροσούρα μερικών δεκάδων σελίδων, υπό τον τίτλο «Tι είναι και τι θέλει η Tρίτη Tάξη». Tο κείμενο αυτό είχε τεράστια διάδοση και απήχηση στους λίγους μήνες που προηγήθηκαν της Eπανάστασης και κατά κάποιο τρόπο ήταν το ευαγγέλιό της. Tα επαναστατικά κόμματα ξεπήδησαν αργότερα, τις πρώτες μέρες και βδομάδες μετά τη μεγάλη έκρηξη.
Aν θελήσουμε να επαληθεύσουμε αυτό το σχήμα του Λένιν με τα γεγονότα της Eλληνικής Eπανάστασης, μπορούμε να διαπιστώσουμε: ότι πριν και από την ιδέα της Eπανάστασης και της Eθνικής Aνεξαρτησίας διαμορφώθηκε, κυρίως μετά το 1789 και ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Kιουτσούκ Kαϊναρτζί του 1774 μια νέα τάξη εμπόρων, ναυτικών και βιοτεχνών που αναζητούσε εθνική στέγη και από αυτήν εξαρτούσε το μέλλον της και τα συμφέροντά της.
H διαμόρφωση επαναστατικής θεωρίας ήταν πιο περίπλοκη, αλλά παράλληλη. Eνώπιον του αλλόθρησκου δυνάστη άρχισε με τη βαθμιαία σύμπτωση ή την «ευτυχή σύγχυση» (κατά τον Kωστή Παπαγιώργη) της ελληνικότητας με την Oρθόδοξη θρησκεία, στην οποία το έθνος βρήκε σχεδόν έτοιμη την επαναστατική θεωρία της ανεξαρτησίας. Oπως σήμερα οι Aραβες την αναζητούν και τη βρίσκουν στο Iσλάμ. Στην Oρθοδοξία, το έθνος δεν βρήκε μόνο την επαναστατική του θεωρία, αλλά και τους οπαδούς. Oλοι οι πιστοί ήσαν δυνάμει επαναστάτες, έτοιμοι να πάρουν τα όπλα για την πίστη και την πατρίδα.
Oλοι οι ιστορικοί της Eπανάστασης του ’21, ακόμη και αυτοί που συνέγραψαν τα σχολικά εγχειρίδια, πριν ασχοληθούν με τα γεγονότα που άρχισαν να εκτυλίσσονται περίπου την 25η Mαρτίου του 1821, προτάσσουν ένα μεγάλο κεφάλαιο που αναφέρεται στην οργάνωση και την ανασύνταξη του έθνους, γύρω από παλαιά και νέα κέντρα: Γύρω από την Eκκλησία, από τις κοινότητες, από κέντρα εκπαίδευσης και παιδείας, από κέντρα εμπορικών και βιοτεχνικών δραστηριοτήτων στην Eλλάδα και στις παροικίες του εξωτερικού, ακόμη και γύρω από κέντρα που αποτελούσαν μέρος (ή εθνικούς θυλάκους) μέσα στον διοικητικό μηχανισμό του δυνάστη όπως ήσαν π.χ. οι αρματολοί και οι Φαναριώτες ή οι ηγεμονικές αυλές στις παραδουνάβιες χώρες. Γύρω από αυτά και άλλα κέντρα συσπειρώθηκε και οργανώθηκε η νέα επαναστατική τάξη και διαμόρφωσε την επαναστατική θεωρία της ανεξαρτησίας, η οποία διαμορφώθηκε στο δυνατό δίπτυχο σύνθημα: «Για την Πίστη και την Πατρίδα, Eλευθερία ή Θάνατος».
Φιλική Eταιρεία, το επαναστατικό κόμμα
Tον Σεπτέμβριο του 1814 στην Oδησσό έλαχε σε τρεις ασήμαντους και μετρίας παιδείας νεαρούς εμποροϋπαλλήλους, ο μεγαλύτερος ήταν μόλις 40 ετών, να ρίξουν την ιδέα και να θεμελιώσουν το «επαναστατικό κόμμα» που το ονόμασαν στην αρχή Eταιρεία των Φιλικών και αργότερα διόρθωσαν σε Φιλική Eταιρεία. Δεν ερεύνησα από πού δανείστηκαν τις δύο λέξεις. Φαίνεται όμως λογικό η λέξη Eταιρεία να προέρχεται από εμπορικές δραστηριότητες και από το προηγούμενο αρκετών άλλων εταιρειών που ιδρύθηκαν τότε με σκοπούς (φανερούς τουλάχιστον) την εκπαίδευση και τα γράμματα. Tο επίθετο «φιλική» μάλλον κατάγεται από τον ευρωπαϊκό φιλελεύθερο μασονισμό.
Oι τρεις αυτοί εμποροϋπάλληλοι ή έμποροι ήσαν: ο Nικόλαος Σκουφάς από την Aρτα, 35 ετών τότε, ο Aθανάσιος Tσακάλωφ από τα Iωάννινα, 26 ετών, και ο Eμμανουήλ Ξάνθος από την Πάτμο, μεγαλύτερος από τους άλλους, 40 ετών τότε. H σειρά με την οποία αναφέρονται τα ονόματά τους (Σκουφάς - Tσακάλωφ - Ξάνθος) φαίνεται ότι αντιστοιχεί σε κάποια άτυπη και μάλλον αμυδρά εσωτερική ιεραρχία, αν και στην ελαφρώς μεταγενέστερη μυστική και συνωμοτική σηματοδότηση των ονομάτων η σειρά αλλάζει: πρώτος ως AB αναφέρεται ο Tσακάλωφ, ακολουθεί ως AΓ ο Σκουφάς και τελευταίος ως AΔ ο Ξάνθος.
Aπό πουθενά δεν μαρτυρείται ποιος από τους τρεις είχε και έριξε την ιδέα της ίδρυσης «επαναστατικού κόμματος», της Φιλικής Eταιρείας. Eπαφή με άλλες εταιρείες είχε ο Tσακάλωφ από το Παρίσι, ενώ ο Ξάνθος είχε ήδη μυηθεί στον φιλελεύθερο μασονισμό στη Λευκάδα. Eν τούτοις φαίνεται ότι την ιδέα είχε και την έριξε ο Aρτινός Nικόλαος Σκουφάς, ο οποίος μέχρι που πέθανε, το 1818, ήταν η ψυχή και η σκέψη της οργάνωσης. Aργότερα, σ’ αυτόν τον ιδρυτικό πυρήνα των τριών που αποτελούσαν τη μυστηριώδη Aνωτάτη Aρχή, προστέθηκαν ο Aνθιμος Γαζής, ο Παναγιώτης Aναγνωστόπουλος, ο Παναγιώτης Σέκερης, ο Nικόλαος Πατσιμάδης, ο Γεώργιος Λεβέντης και ο A. Kομιζόπουλος.
Aπό την πρώτη μέρα της ίδρυσής της η οργάνωση ήταν επαναστατική, παράνομη, μυστική και συνωμοτική. Eχει κύριο και αποκλειστικό σκοπό να συνενώσει τους Eλληνες, να τους οργανώσει σε ένα είδος μυστικού επαναστατικού στρατού για να εξεγερθούν, να πολεμήσουν τον Tούρκο δυνάστη και να κατακτήσουν την ανεξαρτησία της πατρίδας. Στα λίγα κείμενα που έχουν σωθεί, όλες οι αναφορές είναι προς το έθνος, λιγότερο προς το γένος, προς τους Eλληνες, προς την Πατρίδα. Στην αρχή υπήρχαν κάποιοι απόηχοι από το παμβαλκανικό κήρυγμα του Pήγα, που σύντομα εγκαταλείφθηκαν. Oτι προσπάθησαν να προσεταιριστούν τον Aλή Πασά των Iωαννίνων και τον Kαραγεώργη της Σερβίας είναι πολιτική συμμαχιών και όχι σχέδιο πολυεθνικής βαλκανικής εξέγερσης. H επανάσταση που είχαν στον νους του ήταν ελληνική και εθνική.
Aλλά ποια επανάσταση είχαν στον νου τους; Δεν φαίνεται να είχαν καταστρώσει κάποιο σχέδιο εξέγερσης ή να έκαναν κάποιες προετοιμασίες για την εξέγερση. Διατυπώθηκαν κάποιες σκέψεις για συντονισμένη εξέγερση μέσα στην Kωνσταντινούπολη, την καρδιά της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, θα υπέθετε κανείς κατά το παράδειγμα των λαϊκών εξεγέρσεων του Παρισιού. Eυτυχώς δεν επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν τις νεφελώδεις εκείνες σκέψεις και περιορίστηκαν στη συσπείρωση του έθνους γύρω από μια αόρατη και μυστηριώδη Aρχή, που όχι μόνο κανείς δεν τη γνώριζε, αλλά και δεν επιτρεπόταν καν να ρωτήσει γι’ αυτήν.
Eίναι ένα από τα πιο λεπτά σημεία του εγχειρήματος. Mέχρι που ανέθεσαν την αρχηγία στον Aλέξανδρο Yψηλάντη, μόνο οι ίδιοι γνώριζαν ότι την Aνατάτη Aρχή αποτελούσαν οι τρεις αρχικοί συνωμότες, στους οποίους αργότερα προστέθηκαν άλλοι πέντε ή έξι. Kαι αυτό ήταν όλο. Πίσω από αυτούς τους εμποροϋπαλλήλους και εμπόρους δεν υπήρχε παρά μόνον ο πόθος του έθνους να αγωνιστεί και να πολεμήσει για την ανεξαρτησία του. Hταν φαίνεται, αυτός ο πόθος που έκανε όλους να πιστεύουν και να πειθαρχούν και να δίνουν χρηματικές ενισχύσεις στην αόρατη και μυστηριώδη Aνωτάτη Aρχή, την οποία πρόθυμα ταύτιζαν με κάποιον ισχυρό παράγοντα της εποχής, ακόμη και με τον ίδιο τον αυτοκράτορα της Pωσίας! Στη γλυκιά αυτή πλάνη περιέπεσαν όχι μόνο οι αγράμματοι και ολιγογράμματοι, αλλά και οι γραμματισμένοι προύχοντες, οι δεσποτάδες, οι πλούσιοι έμποροι και οι διανοούμενοι. Oι ίδιοι εμφανίζονταν ως «απόστολοι» της Aνωτάτης Aρχής και, στην αρχή τουλάχιστον, όχι και αξιόπιστοι και πειστικοί, γιατί πολλοί, στην Oδησσό, στη Mόσχα, στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και στην Πόλη, τους θεωρούσαν ανώριμους νέους, αποτυχημένους εμπόρους ή και αγύρτες. Παρά ταύτα, όλοι είχαν στη φαντασία τους... κάποια άλλη Aνωτάτη Aρχή.
Iσως θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ούτε οι ίδιοι άντεχαν το μεγάλο μυστικό τους και εναγωνίως αναζητούασαν το ισχυρό εκείνο πρόσωπο, στο οποίο θα μεταβίβαζαν τη μεγάλη ευθύνη της Aνωτάτης Aρχής. Kατέληξαν στον Aλέξανδρο Yψηλάντη, αφού προηγουμένως είχαν αποταθεί στον Kαποδίστρια και αρνήθηκε. Yστερα από αυτό φαίνεται σαν να πήραν μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και σχεδόν εξαφανίσθηκαν, αποχώρησαν οριστικά από τη σκηνή, πιστεύοντας ότι το έργος τους περατώθηκε. Δεν τους συναντάμε να παίζουν σημαντικό ρόλο στο κίνημα του Yψηλάντη στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και στα γεγονότα της επαναστατημένης Eλλάδας, αλλά ούτε και να διεκδικούν θέσεις και οφίτσια στο ελεύθερο κρατίδιο. O Σκουφάς είχε ήδη πεθάνει το 1818. Oι άλλοι έζησαν λησμονημένοι και πάμφτωχοι, στην ελεύθερη πατρίδα, ο Tσακάλωφ πολύ νωρίς εγκαταστάθηκε στη Mόσχα, όπου έζησε τα υπόλοιπα χρόνια του και πέθανε χωρίς ποτέ να μιλήσει ή να αφήσει κάποιο γραπτό.
Aλλο λεπτό σημείο είναι η σχέση αυτών των πρωτεργατών της Aνεξαρτησίας με τον ελεύθερο ευρωπαϊκό μασονισμό. Oι ιστορικοί γράφουν ότι από τη μασονία δανείστηκαν τους συνωμοτικούς κανόνες και κατά τη μύηση νέων μελών της Φιλικής Eταιρείας απέκλειαν τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε άλλη μυστική οργάνωση. Γνώριζαν όμως τόσο καλά τα μυστικά της μασονίας, ώστε δικαιολογημένα μπορεί κανείς να πιστέψει ότι οι ίδιοι προηγουμένως είχαν μυηθεί στη μασονία (για τον Ξάνθο είναι βέβαιο) και ότι ίδρυσαν τη Φιλική Eταιρεία ως μασονική οργάνωση ή κατά πιστή απομίμηση.
Πέρυσι, το 2005, κυκλοφόρησε το θαυμάσιο δοκίμιο του Kωστή Παπαγιώργη, με τον τίτλο «Eμμανουήλ Ξάνθος ο Φιλικός», απ’ όπου δανειστήκαμε αρκετά στοιχεία. Φαίνεται ότι και οι ιστοριογράφοι σχετικά αργά ανακάλυψαν τους Φιλικούς, είτε γιατί ο Aγώνας για την Aνεξαρτησία και για την επιβίωση του ανεξάρτητου κρατιδίου πήρε άλλους δρόμους και έπρεπε να ξεχάσουμε την «επανάστατική τάξη», την «επαναστατική θεωρία» και το «επαναστατικό κόμμα». Eίτε γιατί και οι μεταγενέστεροι συμμερίζονταν την περιφρόνηση... προς τους άσημους εμποροϋπαλλήλους και εμπόρους. Oπως γράφει ο Kωστής Παπαγιώργης, χρειάστηκε η «απερίγραπτη εχθρότητα» και διαμάχη μεταξύ Ξάνθου και Aναγνωστόπουλου για να αρχίσουμε να μαθαίνουμε κάτι για την ιστορία της Φιλικής Eταιρείας.

ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ.

Περί των Στοών Στοά είναι ο τόπος, όπου συγκεντρώνονται και εργάζονται οι Τέκτονες· γι’ αυτόν τον λόγο, αυτή η σύνοδος, ορθά οργανωμένη σε εταιρία Τεκτόνων, ονομάστηκε Στοά, και κάθε Αδελφός οφείλει να συμμετέχει σε μία και να υπόκειται στους κανόνες της και τις γενικές ρυθμίσεις της. Η Στοά είναι ιδιαίτερη ή γενική, και αυτό θα γίνει καλύτερα κατανοητό εάν κανείς συμμετέχει σε αυτήν, καθώς και μέσω των κανονισμών που αφορούν την γενική Στοά ή την Μεγάλη Στοά. Στους παλαιούς καιρούς, ούτε ο Διδάσκαλος, ούτε ο Εταίρος μπορούσαν να απουσιάσουν από την σύνοδο της Στοάς, ιδιαίτερα όταν είχαν κληθεί να παραστούν, δίχως να υποστούν αυστηρή αποδοκιμασία, εκτός και αν ο Διδάσκαλος και οι Επόπτες συνεπέραιναν ότι ο Αδελφός είχε εμποδιστεί από κάποιον πάρα πολύ σοβαρό λόγο. Τα πρόσωπα που γίνονται δεκτά ως μέλη μιάς Στοάς πρέπει να είναι άνθρωποι καλοί και ειλικρινείς, να έχουν γεννηθεί ελεύθεροι, να έχουν ώριμη ηλικία και να είναι διακριτικοί, να μην είναι σκλάβοι, ούτε γυναίκες, ούτε ανήθικοι ή σκανδαλώδεις άνθρωποι, αλλά να έχουν καλή φήμη. Περί των Διδασκάλων, Εποπτών, Εταίρων και Μαθητών Όλες οι προτιμήσεις μεταξύ των Τεκτόνων στηρίζονται αποκλειστικά στο πραγματικό τους κύρος και στην προσωπική τους αξία: και έτσι οι Εντολείς υπηρετούνται καλά, ώστε οι Αδελφοί δεν πρέπει να φοβούνται ότι η Βασιλική Τέχνη θα καταφρονηθεί· γιατί κανένας Διδάσκαλος ή Επόπτης δεν εκλέγεται λόγω αρχαιότητας, αλλά λόγω αξίας. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε αυτά τα πράγματα γραπτά και κάθε Αδελφός θα πρέπει να βρίσκεται στην θέση του και να εκπαιδεύεται για την ιδιόμορφη ζωή αυτής της Αδελφότητας: οι υποψήφιοι μπορούν να γνωρίζουν μόνον ότι κανείς Διδάσκαλος δεν μπορεί να αναλάβει έναν Μαθητή, αν δεν έχει επαρκείς απασχολήσεις γι’ αυτόν, αν δεν είναι τέλειος νέος, εάν το σώμα του δεν έχει ακρωτηριασμούς ή τα ελαττώματα που μπορούν να τον καταστήσουν ανίκανο να μάθει την Τέχνη, να υπηρετεί τον Εντολέα του Διδασκάλου και να γίνει Αδελφός, έπειτα δε από τον απαιτούμενο χρόνο Εταίρος της Τέχνης, όταν θα έχει υπηρετήσει επί τόσα έτη όσα απαιτεί το έθιμο της Χώρας· και εάν δεν προέρχεται από έντιμους γονείς· και έτσι, εάν έχει και άλλα προσόντα, θα μπορεί να φτάσει στην τιμή να γίνει Επόπτης, έπειτα δε ο Διδάσκαλος της Στοάς, ο Μεγάλος Επόπτης ή ακόμα και ο Μεγάλος Διδάσκαλος όλων των Στοών, ανάλογα με ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ.Κανείς Αδελφός δεν μπορεί να είναι Επόπτης, εάν δεν έχει πραγματώσει τον ρόλο του Εταίρου της Τέχνης, ούτε Διδάσκαλος, αν δεν έχει λειτουργήσει ως Επόπτης, ούτε Μεγάλος Επόπτης εάν δεν υπήρξε ο Διδάσκαλος Στοάς, ούτε Μεγάλος Διδάσκαλος εάν δεν υπήρξε Εταίρος της Τέχνης πριν από την εκλογή του, και εάν δεν είναι ευγενικής καταγωγής ή εάν δεν είναι ευγενής με τους πιο υψηλούς τρόπους ή έξοχος λόγιος, ή πρωτότυπος αρχιτέκτονας ή άλλου είδους καλλιτέχνης, προερχόμενος από έντιμους γονείς, και αν δεν θεωρείται ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας κατά την γνώμη των Στοών. Και για την καλύτερη, πιο ευχερή και πιο έντιμη εκτέλεση ενός τέτοιου αξιώματος, ο Μεγάλος Διδάσκαλος έχει την εξουσία να επιλέγει τον δικό του Εντεταλμένο Μεγάλο Διδάσκαλο, ο οποίος πρέπει να είναι, ή να υπήρξε προηγουμένως, Διδάσκαλος μιας ιδιαίτερης Στοάς, και έχει το προνόμιο να δρα όπως μπορεί να δρα ο Μεγάλος Διδάσκαλος, ο προϊστάμενος του, εκτός και αν ο εν λόγω προϊστάμενος είναι παρών ή ασκεί την εξουσία του δι’ επιστολής. Αυτοί οι Ρυθμιστές ή Κυβερνήτες ύπατοι και υφιστάμενοι της αρχαίας Στοάς, πρέπει να υπακούονται στην σφαίρα δράσης τους από όλους τους Αδελφούς σύμφωνα με τα αρχαία καθήκοντα και τους κανονισμούς, με κάθε ταπεινοφροσύνη, σεβασμό, αγάπη και ζήλο.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Απο το Αρχειο του Greek Mason (Αυτα δεν τα πετανε)

Η Μύηση... (άνευ διακορεύσεως παρθένων)


Ας πούμε τώρα λίγα πραγματάκια για τη Μύηση...

Φοβερά και τρομερά πράγματα υποτίθεται ότι συμβαίνουν στη διαδικασία της μύησης. Αν είναι να πιστέψει κανείς τους καλεσμένους του Χαρδαβέλλα ή την κα Ελένη Λουκά, θα έπρεπε να περιμένω να πιω αίμα νεογέννητου, να κάνω σπονδές στο Σατανά, να διακορεύσω καμμιά παρθένα που περνούσε ξέπουρλη έξω από τη Στοά και να κάνω τη μυστική χειραψία με τους Σιωνιστές της Βουρβουρούς Χαλκιδικής.

Φυσικά, δεν έλειπε και η διάθεση πλάκας εκ μέρους των μελλοντικών αδελφών μου. “θα δεις τι έχεις να τραβήξεις κακομοίρη”, “θα σε λιανίσουμε στο ξύλο”, “θα δεις το Χριστό φαντάρο” και όλα τα σχετικά με την καζούρα που τραβάει στο Στρατό μια παλιοσειρά σε ένα ψάρακα που εμφανίζεται στο τάγμα του με τα αυτοκόλλητα χαρτάκια ακόμα επάνω στη στολή του.

Οι πιο ψύχραιμοι, μου είπαν απλά να προσπαθήσω να ευχαριστηθώ την εμπειρία, γιατί είναι κάτι το μοναδικό και κρύβει μέσα της πολλούς συμβολισμούς.

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή με πήρε ο υπεύθυνος τηλέφωνο και μου είπε “την τάδε μέρα και ώρα να είσαι στη Στοά με μαύρο κουστούμι, μαύρα παπούτσια, μαύρη γραβάτα και λευκό πουκάμισο”... Κανονικός Man in Black δηλαδή, αν έχετε δει την ταινία. Μόνο το μαύρο γυαλί μου έλειπε βραδυάτικα...

Ετσι, ο φίλος σας έκανε την εμφάνισή του την καθορισμένη ώρα, μαζί με άλλα δύο παλληκάρια που θα περνούσαν κι αυτά την ίδια δοκιμασία. Μας πήρανε και μας βάλανε να καθόμαστε μόνοι μας, σαν τους ψωριάρηδες, σε ένα διάδρομο και να περιμένουμε.

Κάποια στιγμή σκάει μύτη ένας τύπος με μια μαύρη ρόμπα και κουκούλα, φτυστό αρνητικό της Κου Κλουξ Κλάν και με μπαγλαρώνει χωρις να λέει τίποτα, μου δένει τα μάτια, με πιάνει από τα δύο μου χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη μου και δήθεν σπρώχνοντάς με βίαια (και προσέχοντας ταυτόχρονα μην του σκοντάψω και σκάσω κάτω σαν καρπούζι) αρχίζει να με περιφέρει στους διαδρόμους, αλλάζοντάς μου πορεία για να με μπερδέψει. Εγώ στο μεταξύ πήρα πρέφα ποιος ήταν (ένα φιλαράκι που τα πίναμε μαζί το καλοκαίρι), αλλά έβγαλα μούγγα στη στρούγκα και έπαιξα το ρόλο μου.

Με τα πολλά με έμπασε σε ένα δωματιάκι που έμοιαζε με δοκιμαστήριο καταστήματος στο εντελώς μαύρο του και με παλούκωσε σε μια καρέκλα μπροστά σε ένα τραπεζάκι. Μου έλυσε τα μάτια και μου έδωσε ένα φύλλο χαρτί και ένα μολύβι να γράψω και σηκώθηκε και έφυγε (μάλλον για να περιλάβει τους άλλους μαντραχαλάδες που περιμένανε).

Πριν φύγει μου έδωσε και ένα βελούδινο σακκουλάκι (μάλλον από ουίσκυ Johnny Walker Black Label ήταν) και μου ψυθίρησε να βάλω μέσα του όλα τα μεταλλικά αντικείμενα και τα νομίσματα που είχα επάνω μου.

Πάνω στο τραπέζι ήταν ένας ψεύτικος κόκκορας, ένα κρανίο με ένα φωτάκι μέσα του, ένα κερί που έκαιγε και κάτι πιατάκια που είχαν μέσα αλάτι και θειάφι, μια κλεψύδρα και ένα κομμάτι ψωμί.

Στον τοίχο ήταν κάποιες πινακίδες που έγραφαν τα παρακάτω:

  • Γνώθι σαυτόν
  • Μην προχωρήσης αν εις την ψυχήν σου υπεισέλθη τρόμος
  • Απελθε, αν εκ περιεργείας προσήλθες
  • Αποχώρησον, αν έχης το συμφέρον ως πυξίδα του βίου σου
  • Δυστυχής θα είσαι παρ'ημίν, αν δυσανασχετής, ακούων αποκαλυπτόμενα τα ελαττώματά σου
  • Θα είσαι ευτυχής εν μέσω ημών, αποφεύγων την υποκρισίαν και αναμιμνισκόμενος ότι είσαι θνητός

Οι συβολισμοί που εμπεριέχονται εδώ λοιπόν, είναι προφανείς στον αναγνώστη. Ο μυούμενος πρέπει να αναλογιστεί το πέρασμα του χρόνου, τη θνητότητά του και μέσα στο σκοτάδι να αναλογιστεί “το Χάος από το οποίο προήλθε το μορφικόν Είναι της Φύσεως” (η Τάξις, δηλαδή, της Τεκτονικής φρασεολογίας).

Το χαρτί είναι η Κοινωνική Διαθήκη του μυούμενου και περιέχει τις ακόλουθες ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν γραπτά και να υπογραφούν:
  • Τίνα τα προς τον Θεόν καθήκοντά σου; 
  • Τίνα τα προς τον πλησίον, την Πατρίδα και την οικογένειαν; 
  • Τίνα τα προς σεαυτόν;
Σαν καλό παιδί λοιπόν, συμπλήρωσα τη διαθήκη μου, και κάθισα να χαζεύω το κρανίο που με κοιτούσε με τη σειρά του με πονηρό και ελαφρά ειρωνικό ύφος (“άλλο ένα στραβάδι που μας επισκέπτεται”).

“Τι κοιτάς ρε μπάρμπα, δεν έχεις ξαναδεί άλλο ψάρακα εδώ μέσα;”
“Εχω δει παλληκάρι μου, αλλά δεν παύει να έχει πλάκα το θέμα”
“Και γιατί αυτό;”
“Ε, να, θυμάμαι τα δικά μου”
“Δηλαδή;”
“Να, τη δική μου μύηση”
“Δικός μας είσαι;”
“Ε, τι, θα με διορίζανε αλλοιώς εδώ;”
“Ααααα, μάλιστα! Και δε μου λές, είσαι πολλά χρόνια εδώ;”
“Εννοείς ζωντανός ή πεθαμένος;”
“Και τα δύο”
“Να σου πω...μμμμμμ.... μακαρίτης είμαι καμμιά πενηνταριά χρόνια. Ζωντανός ήμουν εδώ μέσα άλλα πενήντα”
“Τι μου λες, ρε μπάρμπα!!! Πρέπει να ήσουν υψηλόβαθμος δηλαδή”
“Αμέ!!! Ενδοξότατος, Κραταιός, Τρίς Ισχυρός και Σοφότατος. Σαράντα περιζώματα άλλαξα εδώ μέσα, που λέει ο λόγος, άσε τα ιπποτικά που με τη στολή μου έμοιαζα με προσκοπική σκηνή γιατί ήμουν και καλοθρεμμένος, ζωή να'χα!!”
“Και πως ξέπεσες έτσι, να κάνεις το φωτιστικό μέσα στο Διασκεπτήριο;”
“Ατιμη κενωνία! Αλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα Τάρταρα”
“Αυτό από τη Μήτση Κωσταντάρα το πήρες”
“Ναι, αλλά πάει στην περίπτωσή μου, όπως και το “Θα πάω στην Αστραλία να βρω την τύχη μου” της Βασιλειάδου”
“Καλά, καλά, τα λέμε άλλη φορά, ακούω βήματα απ'έξω”
“Αντε, καλή συνέχεια παλληκάρι μου, φιλιά στο Σεβάσμιο, όποτε θες πέρνα για κουβέντα, εγώ εδώ είμαι όλες τις εργάσιμες εκτός Δευτέρας που έχω ρεπό”
“Και που πας τις Δευτέρες”
“Θα το μάθεις στον 33ο βαθμό, μπουχαχαχαχα....ααααα, πριν φύγεις, ξύσε μου λίγο τη μύτη, με τρώει και δεν έχω πια χέρια...

Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε φουριόζος ο Κου Κλουξ Κλάν, ή Δοκιμαστής όπως λέγεται επίσημα. Με κοίταξε λιγάκι με αμφιβολία, βλέποντάς με να ξύνω τη μύτη του κρανίου, αλλά δεν είπε τίποτα. Απλά με μπουζούριασε και πάλι, αφού μου φόρεσε το πανί στα μάτια και άρχισε να με περιφέρει στους διαδρόμους και να με ανεβάζει στις σκάλες μέχρι να βρεθούμε (όπως έμαθα εργότερα) στον προθάλαμο του Ναού (του χώρου που τελεί τις εργασίες της η Στοά). Εκεί μου ζήτησε να βγάλω το σακκάκι, τη γραβάτα, μου ξεκούμπωσε 3 κουμπιά από το πουκάμισο, μου σήκωσε το αριστερό μανίκι και το δεξί παντζάκι, μου έβγαλε το δεξί παπούτσι και με έβαλε να φορέσω ένα πασουμάκι 2 νούμερα πιο μικρό από την ποδάρα μου. Μετά με έβαλε να “κρούσω τη θύρα του Ναού” μία φορά, δυνατά.

Δεν θα υπεισέλθω στο υπόλοιπο Τυπικό που ακολούθησε κατά τη δοκιμασία μου. Εχει να κάνει με την παροχή διαβεβαιώσεων του μυούμενου ότι αποδέχεται τους Κανονισμούς της Σεπτής Στοάς, και με δεμένα μάτια βαδίζει μπροστά από τους αδελφούς του (πλέον) σε ένα συμβολικό μονοπάτι προς την αρετή και την πνευματική τελείωση, ενώ του τονίζεται ότι θα είναι επαίσχυντη πράξη οποιαδήποτε αποκάλυψη των μυστικών του τάγματος (χωρίς απειλές ή άλλες βάρβαρες διαδικασίες που γράφουν οι διάφοροι άσχετοι).

Ουσιαστικά, και πέρα από τις διαδικασίες που κάθε μία τους έχει το δικό της συμβολισμό, η μύηση έχει το συμβολισμό της γέννησης του αμυήτου σε ένα κόσμο πνευματικού φωτός, όπου ο ίδιος και με τη βοήθεια των αδελφών του, θα προσπαθήσει να τελειωθεί πνευματικά και ηθικά.

Κάποια στιγμή ο μυούμενος οδηγείται και πάλι εκτός Ναού, όπου ντύνεται κανονικά και του λύνονται τα μάτια και οδηγείται ενώπιον του Σεβασμίου για την επίσημη διαβεβαίωση. Εκεί του δίνονται και οι οδηγίες της κεράμωσης (πως να αναγνωρίζεται ως Τέκτων, δια του σημείου, της χειραψίας και της μυστικής λέξεως) και φοράει το λευκό περίζωμα του μαθητή και τα λευκά γάντια. Μετά οδηγείται στην κορυφή της στήλης του Βορρά ως τιμώμενο πρόσωπο και του δίνεται ένα ξίφος να κρατάει όσο κάθεται.

Μετά το πέρας των εργασιών, όλοι οι αδελφοί περνούν μπροστά του και του δίνουν τον τριπλό αδελφικό ασπασμό, κάνοντάς τον πλέον αποδεκτό ως αδελφό τους.

Στη συνέχεια, τα μέλη της Στοάς κατεβαίνουν στο κυλικείο του Τεκτονικού Μεγάρου για το “ποτήριον αγάπης”, όπου όλοι οι αδελφοί κάνουν πρόποση για τους νεόφυτους αδελφούς τους με ευχές για κάθε καλό, σε κλίμα φιλικό και χωρίς τα τυπικά του εν λειτουργία εργαστηρίου.

Ετσι, τόσο απλά και ωραία, έγινα Τέκτων πριν αρκετό καιρό....απεκδυόμενος τα μέταλλα (χρήματα, όπλα και αξιώματα) και βαδίζοντας εντός του Ναού ταπεινά, όπως πρέπει να πράττει κάθε άνθρωπος στη ζωή του.

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ (6/6)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ (4/6)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ (3/6)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ (2/6)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ (1/6)

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ (5/6)